De reden waarom er zoveel mensen niet van hun chronische pijn afkomen.

Sinds de start van mijn praktijk in 2013, heb ik een hoop mensen in mijn praktijk ontvangen die al een behoorlijke tijd chronische pijnklachten hebben. Dit verschilt van een aantal maanden tot wel 10 of 20 jaar (!!) durende pijnklachten. 
Vaak hadden ze al veel verschillende behandelmethodes geprobeerd zoals fysiotherapie, manuele therapie, chiropractie, mensendieck of ceasar, massage, pijnpoli, injecties, operatie etc etc. Misschien kun jij er van dit lijstje ook al een hoop afvinken?

Het lichaam heeft een gigantisch zelf herstellend vermogen en hersteld beschadigd weefsel na een acute blessure in principe in de meeste gevallen in zes weken. Kijk maar eens naar een botbreuk bijvoorbeeld, over het algemeen is dit in de meeste gevallen met 6 weken geheeld. 
Hoe komt het dan dat al deze mensen die voor de eerste keer mijn praktijk binnenliepen, en sowieso als we even kijken naar de 5 miljoen mensen totaal in Nederland (ja je bent niet alleen) die rondlopen met chronische pijn, dat zij zo ontzettend veel langer met chronische pijn rondlopen?

Als de fysieke structuur van het lichaam met 6 weken geheeld is en er na 6 weken nog steeds pijn is, dan zouden we dus kunnen zeggen dat er geen directe link meer is tussen de fysieke structuur en de pijn. Er is immers geen beschadiging meer van het weefsel, dit is hersteld. 

Waarom komen er dan toch zoveel mensen niet van hun pijn af na die 6 weken?

We hebben uiteraard naast de chronische pijn ontstaan na een acute blessures, ook nog de diagnoses zoals hernia, slijtage (artrose), verkeerde houding, afwijking in de stand van de wervelkolom, fibromyalgie, carpaal-tunnel-syndroom, RSI etc. 
Maar kun je 100% zeker weten dat deze diagnose werkelijk hetgeen is wat de pijn veroorzaakt, of is dit slechts een aanname (van de behandelaars en specialisten)? Is het menselijk lichaam echt zo zwak als dat jou verteld wordt of is jouw lichaam supersterk en is er mogelijk een andere verklaring voor de pijn die je ervaart? 
Ik denk dat bij veel mensen het laatste het geval is. Maar niemand ziet dit omdat ze gefocust zijn op de diagnose (en de daar bijbehorende oplossingen) die ik in de eerst drie regels van deze alinea benoemde.

En in mijn ogen is dat de reden waarom mensen de echte oplossing niet zien. Ze kijken in de verkeerde richting. Ze zijn te veel gefocust op die ene diagnose die de specialist hun gaf waardoor ze niet meer zien dat het ook wat anders zou kunnen zijn. Maar deze specialist, is specialist in dat specifieke vakgebied, dus natuurlijk zal hij/zij je geen diagnose geven buiten dat vakgebied. Want hij/zij heeft vaak geen kennis binnen een ander vakgebied. Wil dat dan zeggen dat er geen mogelijkheid is dat er een andere oorzaak is die valt buiten zijn vakgebied?

Veel mensen zoeken in eerste instantie de hulp in de reguliere zorg. En dit is ook belangrijk want er moeten uiteraard eerst een aantal zaken uitgesloten worden. 
Echter het nadeel van de reguliere zorg is vaak wel dat er dus zeer eenzijdig naar een klacht gekeken wordt. Maar er is geen fysieke schade meer….want deze is met 6 weken ongeveer hersteld. Dus waarom word alleen daar naar gekeken?? Moet er dan niet gekeken worden waarom er nog steeds vanuit het zenuwstelsel pijn wordt gegenereerd?? 
En er is ook geen 100% bewijs dat een hernia, slijtage of ander bovengenoemde de werkelijke veroorzaker is van de pijn (als je dit bewijs vind, zie ik het graag verschijnen in mijn mailbox -> let op; een afwijking die te zien is op een MRI is GËËN bewijs dat dit ook daadwerkelijk de pijn veroorzaakt, dit is slechts een aanname). Dus waarom dan vasthouden aan dit geloof als het je al zolang niet verder helpt om pijnvrij te worden?? En lopen er mensen op deze planeet rond die een zelfde diagnose hebben als jou en die géén pijn hebben? Dat is op zijn minst gek te noemen toch?

En daar gaat het in mijn ogen dus mis. Er wordt vastgehouden aan aannames van één diagnose en daardoor wordt er niet meer gekeken naar andere mogelijke oorzaken. Maar deze diagnose van de oorzaak is wél enorm belangrijk! Deze diagnose bepaald namelijk wel welke keuzes JIJ maakt op het gebied van behandeling. En welke keuzes jij in het dagelijks leven maakt met betrekking tot bewegen van jouw lichaam. En dit bepaalt dus ook hoe de rest van jouw leven er uit ziet en of je ooit pijnvrij gaat worden! Het lijkt mij persoonlijk dus best behoorlijk belangrijk om met een kritisch oog naar deze diagnose te kijken en ook open te staan voor andere mogelijke diagnoses.

In mijn ogen moet er dus iets veranderen in behandelland. Er moet meer holistisch gekeken worden naar een pijnklacht. Er kunnen zoveel factoren meespelen, die allemaal aangepakt dienen te worden en niet maar ééntje. Het is niet logisch om je maar op één ding te focussen. 

Ik hoop dat ik je heb kunnen inspireren om eens na te denken over de diagnose(s) die je tot nu toe hebt gekregen of over jouw pijnklacht in het algemeen en om daar eens kritischer en meer open-minded naar te kijken. Geloof jij voor 100% de diagnose die je hebt gekregen? Laat het mij weten in de comments hieronder!

Karlien