Jij bent de placebo!
Jij bent de placebo.
Een mooie titel, die ik eerlijk gezegd niet zelf heb verzonnen, maar omdat ik hem zo perfect vind wil ik hem ook niet veranderen. De titel komt van het boek ‘You are the Placebo/Jij bent de placebo’ van één van mijn favoriete neurowetenschappers Dr. Joe Dispenza.
In mijn vorige blog (die je HIER vindt) kon je lezen over nocebo, hoe onze gedachten ons schade kunnen toebrengen of ziek kunnen maken.
En wat je je dan af zou kunnen vragen na het lezen van die blog is of dat we dan ook het vermogen hebben om met onze gedachten onszelf beter te maken?
Dat ontdek je in deze blog!
Wanneer een behandeling maar tijdelijk of een klein beetje helpt maar je chronische pijn gewoon weer terugkomt, was de tijdelijke verbetering dan een placebo-effect?
Zijn alle behandelingen voor chronische pijn een placebo of misschien wel een nocebo??
Wat is een placebo eigenlijk?
Placebo is de Latijnse vertaling van “Ik zal behagen”.
Een placebo is een nepmedicijn. Een neppil. Een nepinjectie. Een nepoperatie. Of een nepbehandeling. Zolang deze maar precies lijkt op de echte behandeling.
Wanneer je gelooft dat een bepaald medicijn of behandeling goed voor je is, zelfs als het van geen enkele waarde voor je is, zoals een suikerpil, kan vermindering van je pijnsymptomen of zelfs volledige heling plaatsvinden.
Dat is de kracht van placebo. Of ik moet eigenlijk zeggen; de kracht van je brein.
En hoe meer je gelooft dat een bepaalde stof, behandeling of operatie zal werken omdat je geïnformeerd bent over de voordelen ervan, hoe groter de kans dat dat ook werkelijk gebeurt.
Want volgens het placebo-principe zijn het dus je eigen gedachten, emoties en overtuigingen die ketens van fysiologische gebeurtenissen in je lichaam genereren. En er lijken drie concepten te zijn die allemaal samen werken bij het laten ontstaan van die placebo-respons.
Daar ga ik zo meer over vertellen. Maar wat ook interessant is, is dat er veel onderzoeken over placebo en bijv over suikerpillen zijn gedaan. Lees er een paar hieronder!
Zo publiceerde orthopedisch chirurg Bruce Mosely in 1996 een proefonderzoek gebaseerd op zijn ervaring met 10 ex-militairen die leden aan knie artrose. (1) Deze mannen hadden er zo erge last van dat velen van hen mank liepen, liepen met een stok of ze hadden andere hulp nodig om zich te kunnen verplaatsen.
Tijdens de operatie zou de arts het gewricht schrapen en spoelen om eventuele deeltjes van gedegenereerd kraakbeen te verwijderen waarvan men dacht dat ze de oorzaak waren van de ontsteking en pijn.
In dit onderzoek van Dr. Mosely kregen 2 van de 10 mannen de standaard operatie welke ook wel debridement wordt genoemd (waar de chirurg strengen kraakbeen uit het kniegewricht schraapt).
3 van de 10 mannen kregen een procedure die lavage wordt genoemd (waarbij water onder hoge druk door het kniegewricht wordt geïnjecteerd, wat het vervallen artrotische materiaal spoelt en wegspoelt).
En 5 van de 10 mannen kregen een schijnoperatie, waarbij Dr. Mosely door hun huid sneed met een scalpel. Vervolgens werd, zonder enige medische procedure uit te voeren, de huid weer dicht gehecht.
Voor die 5 mannen zou er geen artroscoop zijn, geen gewrichtsschrapen, geen botdeeltjes verwijderen en niet spoelen van het gewricht. Echt alleen maar een incisie en dan hechtingen.
Na de operatie, meldde alle 10 de patiënten van het onderzoek meer mobiliteit en minder pijn. Sterker nog, de mannen die een schijnoperatie kregen daar ging het net zo goed mee als degene die de debridement of lavage operatie hadden ondergaan. Er was geen verschil in het resultaat, zelfs 6 maanden later niet.
In 2002 publiceerde diezelfde Dr. Mosely een ander onderzoek waarbij 180 patiënten betrokken waren. (2) Deze patiënten werden 2 jaar gevolgd nadat ze de operatie hadden ondergaan.
Wederom hadden alle 3 groepen verbetering waarbij patiënten direct na de operatie zelfs al weer liepen zonder pijn of zonder mank te lopen.
Geen van de 2 groepen die wel de echte operatie hadden ondergaan hadden wederom niet meer verbetering dan de patiënten die de placebo operatie hadden ondergaan, zelfs na 2 jaar niet.
Simpelweg het vertrouwen en het geloof hebben in het beter worden middels de operatie zou voor deze mensen voldoende kunnen zijn geweest om te genezen van hun klachten. Simpelweg het vasthouden aan de verwachting dat het voor genezing zal zorgen zou voldoende kunnen zijn geweest voor deze mensen.
Het lichaam ervaart wat jij gelooft. Dus wanneer jij gelooft dat tijdens een operatie een beschadigt of defect weefsel hersteld is dan ervaar je dezelfde verlichting in klachten als patiënten die écht een chirurgische correctie hebben ondergaan.
Dus enkel al onze gedachten en overtuigingen hebben de kracht om pijn uit te schakelen.
Een ander vrij bekend voorbeeld is van Henry Beecher wie een chirurg was in de 2e wereld oorlog. (3) Aan het einde van de oorlog was morfine nog maar schaars in de militaire ziekenhuizen. Voordat Henry Beecher één van de soldaten ging opereren gaf een verpleegster daarom een zoutoplossing injectie aan de soldaat, gewoon net alsof ze hem een injectie morfine gaf. De soldaat kalmeerde meteen. Beecher deed vervolgens gewoon de operatie op deze soldaat, hij sneed hem open, deed wat nodig was en hechtte zijn huid weer dicht. Allemaal zonder verdoving. De soldaat voelde weinig pijn en raakte niet in shock.
Na dit succesvolle geval, deed Beecher dit vaker op de momenten wanneer er geen morphine op voorraad was. Hij gebruikte dan dus een injectie zoutoplossing in plaats van een injectie morphine.
Toen de oorlog over was ging hij dit fenomeen onderzoeken.
In 1955 schreef Beecher geschiedenis toen hij een klinische review schreef van 15 studies gepubliceerd door de Journal of the American Medical Association die niet alleen de enorme betekenis van placebo bespraken, maar ook opriep voor een nieuw model van medisch onderzoek dat proefpersonen willekeurig zou toewijzen om actieve medicijnen te ontvangen of placebo – wat we nu gerandomiseerde, gecontroleerde onderzoeken noemen – zodat dit krachtige placebo-effect de resultaten niet zou verstoren.
Zo zijn er nog veel meer onderzoeken gedaan met placebo’s, te veel om allemaal in dit stuk te vermelden. Maar ik zou zeggen doe zelf je onderzoek ernaar. Lees bijvoorbeeld onder andere het boek ‘Jij bent de placebo/You are the placebo’ van Joe Dispenza, daar worden nog veel meer onderzoeken aangehaald en het hele placebo principe en hoe dat precies in het lichaam werkt wordt daar zeer uitgebreid in uitgelegd. Het is echt een zeer interessant leerzaam boek. Het zal je een totaal andere kijk geven op de connectie tussen je mind en je lichaam!
Maar goed heel kort uitgelegd, hoe werkt dat dan in het brein wanneer je een placebo inneemt?
Middels hersenscans hebben ze kunnen zien dat hetzelfde gedeelte in de hersenen oplichtte bij het nemen van een placebo als bij het nemen van het echte medicijn. Dit was bewijs dat het brein, geheel zelfstandig, dezelfde stoffen produceert. (4,5,6)
En hoe ontstaat zo’n placebo-respons dan?? Zoals ik eerder hierboven al zei er lijken drie elementen te zijn die allemaal samen werken bij het laten ontstaan van die placebo-respons.
Één manier hoe een placebo-effect wordt gecreëerd heeft te maken met conditionering. Daar ga ik het in een andere blog verder over hebben. En de andere 2 zijn verwachting en betekenis;
Verwachting, speelt een rol wanneer we reden hebben om een ander resultaat te verwachten. Dus als we bijvoorbeeld chronische pijn door artrose hebben en een nieuw medicijn krijgen van de arts, die ons enthousiast uitlegt dat het onze pijn zou moeten verlichten, accepteren we zijn suggestie en verwachten we dat wanneer we dit nieuwe medicijn nemen, iets anders zal gebeuren (we zullen geen pijn meer hebben). Dan heeft onze arts in feite ons vatbaarheidsniveau beïnvloed.
En hoe meer je bijvoorbeeld gaat lezen over de behandeling/het medicijn wat aanbevolen word, je leest wat het doet wat de voordelen zijn hoe het werkt etc en hoe meer je erover leest, hoe groter je geloof word dat het werkt, hoe groter jouw verwachting zal zijn dat je inderdaad pijnvrij zal zijn daarna. En hoe groter de kans dat dat dan dus ook gebeurt.
Betekenis geven, aan een behandeling of medicijn helpt het te werken (of juist niet te werken), want als we een actie een nieuwe betekenis geven, dan hebben we daar intentie aan toegevoegd. Met andere woorden, wanneer we iets nieuws leren en begrijpen, stoppen we er meer van onze bewuste, doelgerichte energie in.
Dus, bijvoorbeeld, stel je loopt elke dag naar je werk terwijl je artrose in je knie hebt en je hebt geleerd (altijd gehoord), wat ik overigens niet hoop, dat wanneer je je knie beweegt het gewricht verder slijt. Dus je loopt wel naar je werk maar je voelt je je er eigenlijk niet zo goed bij want elke keer wanneer je dat doet denk je oei oei oei dit is echt niet goed voor m’n knie.
En stel dat je nieuwe behandelaar nou ineens zegt “nou ik weet niet wie je dat verteld heeft, maar het is juist hartstikke goed om te blijven bewegen met artrose want het zorgt er juist voor dat de doorbloeding in de weefsels verbeterd en dat mede daardoor ook het kraakbeen de nodige voedingsstoffen krijgt!”
Wanneer je dat aanneemt in plaats van je eerdere geloof dat het wandelen juist slecht voor is, krijgt je wandeling ineens een hele andere betekenis. Ineens is de wandeling goed voor je, in plaats van dat het niet goed voor je is. Als je betekenis of bewuste intentie aan een actie toekent, wordt het resultaat versterkt, omdat je erin gelooft dat het goed voor je is
Het placebo-effect is dus werkelijk een echt effect, en het werkt via ons brein. En dat betekent dus ook dat je je eigen brein kunt gebruiken om te helen.
Zoals ik in een eerdere blog ook al vertelde werkt eigenlijk helemaal niks in het lichaam zonder de hersenen, zonder ons brein, alles in ons lichaam wordt aangestuurd door de hersenen en het zenuwstelsel, werkelijk ALLES. Het brein is het regelcentrum dat alles aanstuurt en het regelt dus ook of je pijn voelt of niet.
En daarom focus ik mij in mijn online behandeltraject onder andere op het brein, je gedachtenpatronen en op het zenuwstelsel voor het permanent elimineren van chronische pijnklachten. We gaan dus echt naar de oorsprong van waar de pijn gegenereerd wordt.
Betekent dat dan dat mijn behandeling een placebo is omdat ik mij op het brein en het zenuwstelsel focus?
Om deze vraag te beantwoorden is het goed om even duidelijk het verschil uit te leggen tussen placebo en placebo-effect. Placebo is zoals in het begin van deze blog staat een neppil of nepbehandeling. Placebo-effect is de werkzaamheid van een toegediend medicijn of behandeling, dat niet pathofysiologisch of farmacodynamisch kan worden verklaard. Het placebo-effect wordt toegeschreven aan andere factoren, zoals de arts-patiëntrelatie of de verwachting – van patiënt, arts of onderzoeker. Een placebo-effect kan dus zowel een effect zijn van een placebo als van een echte behandeling. Persoonlijk denk ik dat ELKE behandeling en ELK medicijn ofwel een placebo-effect ofwel een nocebo-effect zal hebben en dat jouw geloof of ongeloof dus zal bepalen of iets wel of niet werkt. Zo krachtig is de mind namelijk.
Dus nee mijn aanpak is geen placebo, er wordt geen nepbehandeling gebruikt. Het placebo-effect echter zou dus wel een effect kunnen zijn van ELKE vorm van behandeling bij elke mogelijke behandelaar. Want je moet er wel in geloven om het te laten werken en dat is bij mijn aanpak net zo. En ik denk dat het geloof dat iets werkt het allerbelangrijkste is om een behandeling succesvol te laten zijn, ongeacht welke behandeling dat dan ook is.
De eigenschap van mijn aanpak is de cognitie zelf, dus het is moeilijk te vergelijken met een pil.
De manier van aanpak is hoofdzakelijk een proces van leren hoe de pijn precies veroorzaakt wordt, waarom dat gebeurt en hoe je er precies voor kan zorgen dat je deze pijngeneratie vanuit het zenuwstelsel stopt.
Er vindt geen fysieke behandeling plaats dus er wordt geen placebo medicijn of fysieke placebo behandeling gegeven. Het is puur educatie en veranderen van neurologische patronen. Het is dus echt het aanpakken van de wortels van het probleem.
Het is de nieuwe kennis over hoe mind en body verbonden zijn, het is de kennis over hoe de pijn exact gegenereerd wordt, die de klus klaart.
Het proces is eigenlijk het omkeren van de nocebo, niet middels een placebo medicijn of placebo behandeling, maar simpelweg door gebruik te maken van de kracht van de mind om het lichaam te genezen.
Het omkeren van de nocebo-reactie van de diagnose die je hebt gehad over een structurele afwijking met de daarbij meegedeelde prognose. Afwijkingen zoals bijvoorbeeld een hernia, uitpuilende tussenwervelschijf, wervelkanaalstenose, artrose, whiplash, ischias, RSI, carpaal tunnel syndroom, fibromyalgie etc etc. Deze diagnoses kenmerken zich allemaal met werkelijke fysieke pijn, dat is geen verbeelding, er zijn zeer echte fysieke veranderingen die IN het lichaam plaatsvinden. En deze fysieke veranderingen veroorzaken je pijn. Maar deze fysieke reactie in je lichaam wordt in meeste gevallen veroorzaakt door chronische stress, spanning, levensdruk, zelfopgelegde druk en ‘negatieve’ emoties die zo onaanvaardbaar zijn dat ze vaak onderdrukt worden in het onderbewustzijn. En deze fysieke pijn wordt dus in meeste gevallen niet veroorzaakt door een structurele afwijking zoals je arts je vertelt. Structurele afwijkingen zijn normaal en natuurlijk en staan niet per se gelijk aan pijn.
Het feit dat tijdens mijn programma fysieke pijn letterlijk verdwijnt zonder tussenkomst van het fysieke lichaam is het bewijs.
Het geloven dat de pijn veroorzaakt wordt door een structurele afwijking is de nocebo. Wanneer je deze gedachten in stand houdt, zal de pijn er blijven. Het realiseren dat structurele afwijkingen in het menselijk lichaam compleet normaal zijn en in de meeste gevallen geen pijn hoeven te veroorzaken en door dit als nieuwe waarheid aan te nemen keer je de nocebo waar je al die tijd aan vast hebt gehouden om.
En daardoor is het resultaat van mijn programma vrijwel altijd permanent. Geen placebo en geen symptoombestrijding meer, gewoon de diepe kern aanpakken.
Het veranderen van waarin je gelooft kan er dus voor zorgen dat je klachten weg gaan. Jij bent dus zelf de placebo.
Ik ben super benieuwd wat jij nu denkt; bepaalt wat jij gelooft of iets werkt ja of nee? Vertel het me hieronder in een reactie!
(1) J. B. Mosely, Jr., N. P. Wray, D. Kuykendall, et al., “Arthroscopic Treatment of Osteoarthritis of the knee: A Prospective, Randomized, Placebo-Controlled Trial. Results of a Pilot Study”, American Journal of Sports Medicine, vol. 24, no. 1: pp. 28-34 (1996).
(2) J. B. Mosely, Jr., K. O’Malley, N. J. Petersen, et al., “A Controlled Trial of Arthroscopic Surgery for Osteoarthritis of the Knee”, New England Journal of Medicine, vol. 347, no. 2: pp. 81-88 (2002); also note, the following independent study showed similar results: A. Kirkley, T. B. Birmingham, R. B. Litchfield, et al., “A Randomized Trial of Arthroscopic Surgery for Osteoarthritis of the Knee”, New England Journal of Medicine, vol. 359, no. 11: pp. 1097-1107 (2008).
(3) H. K. Beecher, “The Powerful Placebo”, Journal of the American Medical Association, vol. 159, no. 17: pp. 1602-1606 (1955).
(4) F. Benedetti, L. Colloca, E. Torre, et al., “Placebo-Responsive Parkinson Patients Show Decreased Acitivity in Single Neurons of the Subthalamic Nucleus,” Nature Neuroscience, vol. 7, no. 6: 587-588 (2004).
(5) F. Benedetti, A. Pollo, L. Lopiano, et al., “Conscious Expectation and Unconscious Conditioning in Analgesic, Motor, and Hormonal Placebo/Nocebo Responses,” Journal of Neuroscience, vol. 23, no. 10: pp. 4315-4323 (2003).
(6) F. Benedetti, H. S. Mayberg, T.D. Wager, et al., “Neurobiological Mechanisms of the Placebo Effect,” Journal of Neuroscience, vol. 25, no. 45: pp. 10390-10402 (2005).
Je kunt het boek You are the placebo door Dr. Joe Dispenza vinden door op onderstaande afbeelding te klikken: